Ruimte

“Ik heb heel veel ruimte voor mezelf nodig. Lege dagen, een leeg huis, stilte. Het liefst had ik ook een eigen slaapkamer. Ik kan zijn aanraking nauwelijks verdragen.”

Ze zit tegenover me. Ietsje naar voren, handen in haar schoot. Af en toe kijkt ze me aan. Na haar moeder is kortgeleden ook haar vader overleden. Het is nog vers. Generaties schuiven op. Uitgerekend afgelopen week kwam haar eerste kleinkind ter wereld. Zoveel afscheid en zoveel nieuwe verbindingen.

“Als ik alleen ben, in de stilte, kan ik de chaos en onrust in mijn hoofd een beetje temmen. Dat ontspan ik iets.”

Soms is het moeilijk om je grenzen te voelen terwijl je in contact bent met andere mensen. Je voelt anderen heel goed aan en onbewust ben je vooral met hen bezig. Er blijft dan weinig ruimte over voor jezelf.

“Mijn moeder ontving ons altijd met wijd open armen. Het liefst hield ze ons heel dicht bij zich. Daardoor was het juist moeilijk voor mij om echt contact met haar te hebben. Ik moest me wel afschermen, anders bleef er niets van me over”

“Hoe zou je het vinden om een heilige ruimte te maken voor jezelf?”

De term “heilige ruimte” ontroert haar. Behoedzaam legt ze de stenen in een cirkel om zich heen. Elke steen staat voor een krachtbron. Zo zit ze een tijdje in de kring van krachtbronnen, terwijl ze luistert naar muziek die haar hart raakt. 

Ik vraag haar om een kaars aan te steken en die in de heilige ruimte te zetten. Zorgvuldig geeft ze de kaars een plek. Het doet haar goed om een kaars aan te steken voor zichzelf en te beseffen dat ze recht heeft op een heilige ruimte. Een ruimte waar zij alleen toegang toe heeft. Een heilige, veilige ruimte. Ruimte die het mogelijk maakt om weer uit te reiken naar contact.

(Schilderij De omhelzing is van Otto van Rees (1884-1957))


Denise van Geelen

Vanaf 2005 heb ik mijn begeleidingspraktijk opgebouwd. Ik werk individueel, met stellen en soms met groepen. Mijn werkruimte ademt rust en warmte, en heeft uitzicht op de tuin. Ik creëer een sfeer waarin we elkaar kunnen ontmoeten.